5 Ağustos sabahı yoldaşımızı, Cavlı Çulfaz’ın 44 yıllık eşi Yıldız Bıray Çulfaz’ı mavi yıldızlara uğurlamıştık. İlerici Kadınlar Derneği (İKD) ve Türkiye Komünist Partisi (TKP) üyesi, sevgili Yıldız’ın aramızdan ayrılışının üzerinden 5 yıl geçti. Onu sevgi ve saygıyla anıyoruz.
Yıldız, TKP’nin “73 Atılımı”nın İngiltere’deki öncü kadrosu içinde yer almış bir arkadaşımızdı. Imperial College mezunu ve metalurji mühendisi idi. Çalışkan, neşeli, güler yüzlü bir insandı. Bir ara “TKP’nin Sesi'” ve “Bizim Radyo”da spikerlik de yapmıştı.
Cavlı’ın eşine yazdığı en son şiir
SEVGİLİYE KİTAKSE YA DA YOKLUĞUN HÜZÜN GECESİ
Hiç gelmeyecek olsa da beklersin
İlençtir düş kırıklığı, umut tükenmez
Ak gerdanlı kuğumdu bir zamanlar,
Bahtı kara kuzgun, özlemini çekersin içine,
Bir muhabbet kuşudur şimdi çifte kumru
Püfürdüğüm kehribar ağızlıklı nargilenin marpucu.
Karakolda ayna var, umudum, fosforlu cevriyem,
Aynalı çarşıda karasevda var,
Saat kulesinin altında puslu karaltı,
Avcunda bir çift kızıl karanfil
Bilirsin gelmeyecek, çünkü bir daha gelinmiyor
Yine de beklersin, hiç çıkar mı akıldan, hep hatırlanan?
Ve her hatırladığında içinden bir bam teli alıp götüren
Sabahları perdeyi açınca penceremin pervazına konan serçe yok
Şimdi baktığım her çıplak ağacın dalına takılmış bir kuş tüyü
İncecik sarışın kızlar görürüm, hep Yıldız
Karla kaplı ormanda yapayalnız bir kuş,
Avcuma alıp okşayamam,
“YILDIZ” diye seslenirim ardından, “YILDIZ” diye
Hiç kızı olmayan annem ne çok sevmişti YILDIZ’ı
İncecik sarışın kızlar görürüm, hep YILDIZ
Ona külahlı bir dondurma yediremem
Kime söylesem şimdi, geceye mi seslensem?
Akşamları işten gelince kapıyı çalan kadın yok
Sabahları perdeleri açan kimse yok
En çok serçeparmağına dokunmak isterim, yok!
Ölen artık unutmuştur sevdayı
Sağ kalan âşıktır hâlâ
“Ey unutuş, kurtar bu gamlardan beni”
Cavlı ÇULFAZ