Related Articles
Rusya’nın Ukrayna’ya saldırısı, komünist partiler arasında tartışmalara ve bölünmelere neden oldu. Bazıları savaşı emperyalistler arası bir savaş olduğunu görürken, diğerleri işgalin çeşitli yönlerini öne sürerek haklı olduğunu göstermeğe çalışıyor. Rusya Federasyonu Komünist Partisi diğer milliyetçi gruplarla birlikte “askeri harekat” doğrudan destekleniyor.
Ukrayna savaşı, Sovyetler Birliği’nin yıkılmasından otuz yıl sonra komünist partilerin yeni bir kimlik ve yeni bir örgütsel biçim bulmaya çalıştıkları bir süreçte tüm girişimleri boşa çıkardı. İtalyan Komünist Yeniden Kuruluş Partisi, Fransız Komünist Partisi (FKP), İspanya Komünist Partisi (İKP) ve Şili Komünist Partisi (ŞKP), Rus işgalini hemen kınarken, Savaşın patlak vermesinden birkaç gün sonra, 42 komünist ve işçi partisi ve 30 gençlik örgütü, Rus işgalinin “emperyalist” savaşın bir parçası olduğunu vurgulayan bir bildiri yayınladı. Ukrayna’nın faşistlerden arındırılması, bölge halkını veya barışı korumak için değil, tekellerin çıkarlarını desteklemek için yapıldığı belirtildi. Savaştan önce Ukrayna topraklarında “Rus ve Batı tekelleri şiddetli rekabet” içinde oldukları vurgulandı.
İmzacılar arasında zayıf ve etkili partiler vardı. İtalya örneğinde, Komünist Cephe ve Komünist Gençlik Cephesi belgeyi imzaladı; en önemli partiler arasında Güney Afrika KP öne çıkıyor. Buna karşılık, Hindistan Komünist Partisi ve Kıbrıs Emekçi Halkının İlerici Partisi, AKEL gibi iki büyük parti imzalamadı.
Daha yakın zamanlarda, Yunanistan Komünist Partisi’nin (KKE) yayın organı olan Rizospastis gazetesi, belgeyi imzalamayan iki Rus komünist partisini eleştiren makalelere yer verdi. Yunan komünistleri, Rus yoldaşlarının Vladimir Putin’e verdikleri desteği ve emperyalist savaşı eleştirdi. En sert darbeyi alan Rus partisi, Rusya Komünist İşçi Partisi (RKİP) oldu. Seçimlere katılma yetkisi olmayan küçük bir partidir. RKİP Rus saldırganlığını “emperyalist” olarak nitelendirme konusunda Yunanlılar ve diğer partilerle aynı fikirde, ancak hemen “Rusya’nın silahlı müdahalesinin Donbas nüfusunun korunmasına katkıda bulunduğunu” ekliyor. Bu amaçla Rus partisi, “bu etkin desteğe karşı çıkmayacağını”, şartların Kiev’de “faşist rejime karşı” şiddet uygulanmasına karşı olmadıklarını açıkladılar.
Her durumda, oldukça karışık bir pozisyon. Kafa karışıklığı, gençlik örgütü Rus Federasyonu Komünist Partisinden (RFKP) savaş sorunundan dolayı Siyasi Büro’nun iki üyesi istifa etmeden önce Rus partisi liderliğinde yoğun tartışmalara yol açtı. Rizospastis’in kınadığı milliyetçi sapma diye tanımladığı Eduard Limonov’un Ulusal Bolşevik Partisi’nin varisi olan milliyetçi hareket The Other Russia ile birlikte “zafer için” gösteri düzenledi.
Yunanlıların, Duma’da ve çeşitli ulusal parlamentolarda yer alan en önemli Rus partisi olan RFKP’ye eleştirileri daha dikkatliydi. RFKP çatışmayı “emperyalist” olarak tanımlamayı reddetti ve bunun “Nazizmin enternasyonaline ve ABD ile NATO’nun yeni düzenine karşı bir ulusal kurtuluş savaşı olduğunu savundu. Rusya’nın “Avrupa’nın en fakir ülkelerinden biri” olduğunu, dolayısıyla “emperyalist” teriminin kullanılamayacağını, ayrıca “Lenin’in bu tanımlamayı 1. Dünya Savaşı için kullandığını” mevcut durumda tamamen “uygunsuz” olduğunu savunuyor. Kanıt olarak, uluslararası “ciddi yaptırımlara” maruz kaldıkları için “Rus oligarklarının Ukrayna’daki askeri operasyona karşı çıktığını” ekliyorlar.
RFKP, Moskova hükümetinin NATO’nun doğuya doğru genişlemesini durdurmak için uğraştığını, ancak başarılı olamadıklarını da ekliyor. Ukrayna’nın Rus nüfusuna sahip iki bölgeyi zorla topraklarına kattığını, Rus komünistleri Ukrayna’yı tamamen Batı çıkarlarının elinde olan, komünistlerin faaliyetleri ve Rus dilinin kunuşulmasının yasak olduğu, Kiev’in ise tamamen Batılı çıkarların elinde olduğu bir ülke olarak tanımlıyor. Kendi nükleer ve biyolojik silahlarını hazırlamakla suçluyor.
Yunan komünistlerinin “milliyetçi fikirler ve güçlerle flört etme” suçlamalarına gelince, Rusya’nın yanıtı açık: “Gururla, Rusya’daki en büyük sol kanat vatansever güç olduğumuzu ilan ediyoruz.” RFKP “SSCB’nin çöküşünden sonra uluslararası ve işçi [komünist] hareketinin yeniden doğuşuna benzeri olmayan katkıda bulunan bir parti olan KKE’ye derin saygısını” ifade ediyor. Bu gayri resmi bir tanımadır. Bu tartışmanın siyasi bir anlamı varsa, o da, son seçimlerde % 5.3 oy alan KKE’nin Avrupa ve diğer ülkelerdeki komünist partilerini desteklemede gerçekten de öncü bir rol oynamış olmasıdır.
42 partiyi kınayan bu metin aynı zamanda Meksika KP’sinin ve İspanyol İşçi Partisi’nin de yardımıyla Yunan komünistlerinin eseriydi. Savaş, Sovyetlerden sonra komünist partilerini taban tabana zıt konumlara getirdiğine göre, yeniden toparlanmaları ancak milliyetçilik gibi büyük engelin üstesinden gelmeleriyle mümkün olabilir.
– Dimitri Deliolanes, Nueva Socşedad, 28-05-22, Makale Il Manifesto’da yayınlanan uzun makalenin bir özeti.