Related Articles
Acı eşiği
Ceberrut politikaların devlet şiddetiyle uygulanması ve toplumsal itirazların, değişim, dönüşüm taleplerinin kanla bastırılması ve her defasında acının daha büyüğünün yaşatılması, toplumun da acı eşiğinin de yükselmesine yol açıyor.
Bu halktan hiçbir şey olmaz” sözünde somutlanan ve kendi dışımızda bir neden ararken, kendimizi de aklamanın aracına dönüşen bu retoriğin her dönem karşımıza çıkması boşuna olmasa gerek.
Suskunluk ile sessizlik arasında ince bir çizgi var bu yanıyla.
Her sessizlik bir suskunluk değildir çünkü.
Bunun nedenlerinin farkına vardığımızda, odağına kendimizi koyduğumuzda, acılara ve yaşatılanlara ne kadar yabancılaştığımızı görürüz. Sessizliğimizin ana nedenlerinden biridir bu belki de.
https://ilerihaber.org/yazar/aci-esigi-140924
Bir hayalim var: Erdoğanizm’le Putinizm’in tarihe karıştığı zamanlarda yaşamak!
Putin’in Ukrayna işgali
ya da emperyal ahmaklığı sayesinde
Amerika ve Avrupa’da
demokrasi bloku güçlenmiş durumda.
Tarihin yüz seksen derecelik bir dönüş
yaptığı bu yeni düzende
otokrasiler, otoriter rejimler
demokrasiler karşısında zemin kaybediyor.
Putin’in Ukrayna yenilgisi bu süreci
daha da hızlandıracak (**).
Yılmaz Özdil’den Mehmet Cengiz’e: Ölene kadar beni rüyanda göreceksin; bu milletin sana hakkını helal etmemesi için yaptığın her şeyi hatırlatacağım
Sözcü yazarı Yılmaz Özdil, kendisine 1 milyon liralık tazminat davası açan iş insanı Mehmet Cengiz’e seslenirken, “Allah sana uzun ömür versin ama benden önce ölürsen, mezarının başında olacağım, bu milletin sana hakkını helal etmemesi için yaptığın her şeyi bu millete hatırlatacağım. Ben senden önce ölürsem, seni Sırat köprüsünde bekleyeceğim Mehmet Cengiz. Şu anda sahip olduğun milyar dolarlarla, etrafındaki iktidar goygoycularıyla kendini çok güçlü zannediyor olabilirsin. Senin milyar dolarların mı güçlü, benim kalemim mi göreceğiz” ifadelerini kullandı.
Sahte muhafazakarlığın sindirdiği bir toplum
Bekledim.
Kim ne diyecek, kim ne yapacak göreyim istedim.
Yanılmak istedim belki de.
Ummadığım kadar karakterli duruşlar bekledim.
Yanılmışım.
Birkaç doğru düzgün sanatçının açık beyanatı, Funda Arar ve Derya Uluğ’un “Madem öyle biz de çıkmayız konsere” diyerek aslanlar gibi duruşu dışında ne bir kurumsal tepki ne bir hakiki destek kimseden.
Melek Mosso’nun Isparta’da verilecek konserden “ahlaki nedenlerden” çıkarılmasından bahsediyorum.
