Related Articles
TKP’NİN 100. YILINI KUTLAMANIN ANLAMI!
Bir komünist partisinin 100. yılını kutlamak ne anlama gelir? Geçmişin kahramanlık öyküleriyle tatmin olmak mı? Yoksa geçmişte yapılmış yanlışlardan ders alarak partinin üstünü başını temizlemek mi?
Geçmişi tekrar ederek yerinde saymak mı, yoksa geçmiş yanlışların özeleştirisini yaparak geleceğe bağlanmak mı?
Üstelik söz konusu olan parti bugün ortada yoksa, yöneticileri tarafından dağıtılmışsa, bu parti nasıl yok edildi diye tartışmak en doğru olan şey değil mi?
TKP’nin 100. yılını kutlamak, bu partinin yok edilişini sorgulamakla özdeş olması gerekmez mi?
Yok edilmiş, likide edilmiş TKP’nin eski üyelerin bir kısmı böyle bir tartışma istemiyor! Eskimiş anılarıyla yetinmek istiyorlar. Peki, niçin? Bu sorunun bilimsel yanıtını Mehmet İnanç Turan’ın kitabında buluyoruz. Aktarıyorum:
“Komünist partisi üyeliği, bir burjuva partisinin üyeliğiyle özdeş değildir. Komünist partisinin politikasından, gittiği yoldan, her üye, parti yönetimi kadar sorumluluk hissetmelidir. Leninci anlayışla kurulmuş bir komünist partisi, üyelerine sunduğu ”demokratik tartışma ortamıyla” kendi eylemini üyelerinin denetimine sunar. Parti üyesi de sorumluluğunu bilerek, partinin ideolojik-politik hattını gözlem altında tutar; yanlış bulduğu şeyi eleştirir; partinin doğru bir ray üzerinde yürümesine yardım eder.
Acaba TKP üyeleri partinin dağılma sürecinde bu bilinçle davranabilmiş midir? Partinin likidasyonunu durdurmak için toplu bir karşı çıkış gösterebilmiş midir?
Ne yazık ki, TKP üyelerinin büyük çoğunluğu partinin dağılma sürecinde olumsuz bir sınav vermiştir. Çok ufak bir azınlık likidasyona karşı durmuştur.
Kökleri Ekim Devrimi’ne uzanan M.Suphi’nin kurduğu TKP’nin nasıl öldürüldüğünü bilmek ve bundan dersler çıkarmak gerekir. TKP önce ideolojik olarak öldürülmüştür; sonra örgütsel olarak dağıtılması tamamlanmıştır.” (Mehmet İnanç Turan, Mustafa Suphi’nin Partisi, Etki Yayınları, 2013, s.293.)
İşte bu yüzden suça ortak olanlar, suçlarının konuşulmasını istemiyor. Parti dağıtılırken susanlar, şimdi likidasyona karşı çıkanların konuşmasını istemiyor.
Niçin? Suçlarının üzerlerinin örtülmesini istedikleri için!
Sait Almış
