Related Articles
Genç bir komünist, “Her yer, bayram yeri olacak” diyor.
Bu denli iyimser olamayacağımı, temkinli düşünmesini tavsiye etmiştim.
Oysa bu zamanlarda duyabileceğim, müthiş güzellikte bir öngörüydü.
Devrimsel dönüşümler öngörüyordu. “Tarih, yeni tarz devrim sunuyor” diyordu.
Evet, tarih devrim yapmaz. Devrim yapanlar, tarih yaparlar.
Devrim, tarihçilerden değil, devrimcilerden gelecektir. Mesele tarihin sunumunu görmekti.
Para ve makineler, yıkım gücü haline geldiyse devrimin koşulları gelmiş demektir.
Bugün, kripto paralar ve yapay zekalı üretim teknolojileri, eski yapıları, yıkımla tehdit etmektedir.
Eskinin devrimcilerinin tarihe yönelmeleri, devrimle ilintilerinin gevşemesindendir. Devrimci koşulları görmedikleri için tarihçi olmayı tercih etmektedirler. Devrimci karakterlerinde bozulmalar hasıl olmuş diyebiliriz.
Devrimin koşullarını bilmek bilinç meselesidir. İrade meselesidir. Öznelliktir. Öncelikle sistemden geri çekilmeyi gerektirir.
Devrimci bilinç uzunca bir zamandır erozyon geçirmektedir. Zira bu bilinç, eski sosyalizmin tasfiyesine onay vermiş, düzeltmeyi devletlerin içinden tasavvur etmiş ve kendisini de devletlerin içine atmıştır.
Sistemi iyileştirmek, eşitlikçi yapmak siyaset meselesidir. Temelde bozukluk görenler iyileştirmeyi düşünmezler. Yani siyaset yapmazlar. Yamuk temel üzerinden doğru bir duvar çıkmayacağını bilirler.
Sermaye üzerine kurulu sistemler temelden bozuktur. Düzeltilemez.
Zamanında bozuk temeli görmeyenler, bu zamanda da devrimci koşulları görmezler ve bilmezler. Bir anlamda çöp değerinde düşüncelerle zaman geçirirler. Dolaylı olarak da ‘karşı devrimin’ aleti olurlar.
Bugün desem ki makineler ve para, bu sistemi yıkmaktadır. İtiraz ve onay görmem. Bu sözlerin doğru ya da yanlış olduğu bilinmiyor. Eski devrimcilerin, sisteme adapte olmalarının bedeli ağır olmuştur.
Bir paradoks var. Dış koşulların kabul etmediği sisteme, sil baştan, yeniden ömür yüklemek istiyorlar. Bilim diye bir realite var. Toplumsal biçimler, insanların keyfiyetine göre kurulmazlar. Kapitalizm kurulurken, burjuvalar da dâhil hiç kimse kapitalizmin artı değer sömürüsü üzerine kurulduğunu bilmiyordu. Ücretli emek, nesneldi ve burjuva iradesinin dışındaydı. Kapitalizmi, yeni bir toplumsal sistem yapan burjuva ideolojisi değil, ücretli emekti. Ücretli emek burjuva ideolojisine temel olmuştu.
Artı değer sömürüsü bilimsel bir keşifti. Burjuva ideolojisi de bu bilimselliğin üzerinden gelişiyordu. Ancak bu gerçeği hiçbir zaman kabullenmediler. Bugün bu gerçek kendilerinin boğazını sıkmaktadır. Ölüme razı gelmeyen kapitalizm, yeniden doğmak istiyor. Düşünülebilir, ancak bilmedikleri çok şey var. Ücretli emek her zaman sermaye üretmez. Paranın ve değişimin olduğu her koşulda sermaye olacak diye bir koşul yoktur. Yani reset atacağız derken, ayni zamanda sermaye buharlaşmasına ivme kazandıracaklardır.
Devrim bir yoldur. Bu yol, gerçek insanların (bozulmamış insanların) yoludur.
Uzunca bir zamandır, yani otuz yıl gibi bir zaman, insani bozulma otomatiğe bağlanmış ve had safhaya uğramıştır. Bozulmuş ya da bozulmakta olan insan devrim yapamaz. Yani 1990 ile 2020 arası gerici bir zamandır.
2019’un 31 Ocak tarihi milattır. O gün, sermaye açmazını itiraf etmiş ve artık, sermayenin ilerlemesi ve yayılımı olmayacaktı. Sermaye insanın içinden çekilmeye başlayacaktı. İnsani bozulma bitecek ve insan kendisine geri dönecekti. Öyle de oldu. 2018’un ilk yarısında dünyanın yarısına yakınında isyan görüntüleri geliyordu.
Sermaye insan hayatından çekilecekti. Bu insanlık adına bir şanstı. Ancak bunu değerlendirecek kafa yoktu.
Sermaye ve siyaset, dünyaya egemendi, her ikisi de olup biteni saklıyordu. Tam bir buçuk yıldır, bas bas bağırıyorum, “dönüşüm olacak” anlaşılmadı ve anlaşılmıyor. Otuz yıllık yoğun bozulma sürecinde bilinç dağılmış.
Metropol sokaklarında isyanlar yayılıyor, “devrimci reform” diyorlar. “ Çok doğru, süreç devrim değil, devrimci reformlarla ilerleyecektir” diyorum. Yanlış anlaşıldı ve eski tarz reformistlikle itham edildim. . Kafalar, tarihe takılı kalmış. Bilinç dağılmış ve kendisini toparlayamıyor. Tarih, defalarca, ayni sunumu yapmaz. Tarihin böylesi bir iltiması olsaydı, devrim yapmak çok kolay olurdu. Tarih, bugün yeni sunum yapıyor.
Geçmiş, bir tesellidir, gerçek bugündür. Geçen aylar, isyancıların elinde sınıfçılığa itiraz eden ifadeler gördüm, (sucks the classizm) Yanılmıyorsam böyle yazıyordu. Sınıfçılığı onaylamıyordu. Genç yoldaşın resmettiği,“her yer bayram yeri olacak” ön görüsü de sınıfsız bir dünyayı tarif ediyordu. Devletler ne olacak, diye sorduğumda ise. “Belediye olacak” dedi. Evet, gerçek ekonomi, devletleri taşıyamıyor ve devletler yıkılma eğilimindedir. Devletlerin belediyelere dönüşmesi bir çözümdür. 1871 Paris komünü belediye anlamına geliyordu.
Bugün bir yanda devlet sermaye çekişmesi ve uzlaşması, diğer yanda ise devlet ve sermaye ikilisi ile çekişen insanlık görmekteyiz. İnsani ilerleyiş, devlet ve sermaye ikilisi ile çekişen insanlık arasındadır.
Virüs, devlet ve sermaye çekişmesi ve uzlaşısıdır. Çekişmeli ve uzlaşılı yürüyen süreç, tasfiyelerle bitti. Yeni kriz dalgası, hemen ardından gelecek ve yine yeni bir alet bulunacaktır. Belki de yine virüs olacak.
Bu virüs sırasında küçük küçük de olsa insani uyanış ve ilerleyiş tezahür etmiştir. Devrimci bilinç, yeni bir uyanış ve ilerleyiş hattından fışkıracaktır. Devlet ve sermaye ikilisi, krizler sertleştiğinde çekişiyorlar ve bu çekişme süresince insandan yardım alıyorlar ve kısmen de olsa insanı telef ediyorlar. Sık sık tekrar edecek olan bu pratikler, insanın gözünün açılmasına daha fazla yardım edecektir. 1789 Bir kez oldu ve sonrasında halkın gözü açıldı ama halk devrimi için çok geçti. Şimdi öyle değil, ABD ve AB’de sık sık bu hareketler tekrar edecektir. Çağ devrimcidir ve her yer bayram yeri olacak.