Related Articles
Dursaliye Şahan’ın “Ayarsız Kadınlar Cemiyeti” adlı romanı Sola Unitas Yayınları etiketiyle yayımlandı.
Onbir bölümden oluşan kitabın ilk hikayesi “Güzel Oğlan Sokağı” şöyle başlar “Çatıların üzerinden ‘melanet meleği’ geçmiş gibiydi. “Güzel Oğlan Sokağı’nın birbirine yaslanmış, yaşlı evlerinde birileri Tanrı’yı kızdırmış olmalı” desek, bu insanlar, kuru ekmeğe de kıvrandıkları derde de şükür duası etmeden uyumaz…..
Evet işte bu mahallede yaşayan Bahar, Zahide, Neriman, Ebru, Şaheste, Zilşan ve diğerleri…erkek ve kadınların aşk hikayeleri akıcı bir dille anlatılır. Romanda aşkın değişik yüzlerine ayna tutan naif kadınlar var…
Dursaliye sıradan kadınların perspektifiyle, insan yaşamına dair vurgular yazmış. Yaşadığımız toprağın kültürüne dair söylemleri de katarak o kadar berrak anlatıyor ki belki dönüp yeniden mahallenizdeki olayları yorumlamanızı ve yeni çıkarımlar sağlamanızı olanaklı kılıyor.
Aşk kural tanır mı? Köşelere sığdırmaya çalıştığımız ilişki biçimlerinin düştüğü trajikomik hâllerine bakınca sanki hayır…
Peki, onca dayatılan kural niye dersiniz?
Gerçek aşktan, aslımızdan uzaklaştıkça köreliyoruz. Her türlü dibe vuruyoruz. Uyumsuz, kötücül, verimsiz varlıklara dönüşüyoruz. Tam istedikleri gibi!
Duygularımızı ve sevdiklerimizi korumazsak yoksunlaşıyoruz. Yaşam sevgisinin olmadığı yerde aşk olmuyor. Hayatımızda aşka ne kadar yer açıyoruz?
Şu dünyada aklınıza gelebilecek tüm kötülüklerin panzehri sevgi.
Romanın 166’ncı son sayfası şu satırlarla biter; “ Neriman dayanamadı uzanıp Rıza’nın elini tutu. ” İyi ki varsın Rıza”. Rıza, elinin üzerindeki narin parmakları diğer eliyle çekinerek örttü. Gülüşerek bakıştılar.”